بوسه

‏دزدی بوسه عجب دزدی خوش عاقبتی ست

که اگر باز ستانند دو چندان گردد!

_{صائب تبریزی}

_{من این جا هستم: t.me/minimugraphy}

نمی دانستیم و فکر می کردیم

ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﮐﺎﻣﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛

ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﮐﺎﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺳﺖ ...

ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﻢ؛

ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﯿﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ...

ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﻫﻤﻪﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﻮﺩ؛

ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎﺯ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ؛ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩ ...

ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﯾﻢ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ؛

ﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﯿﺎﺯ داشتیم...

ما فکر می‌کردیم مرد باید قوی باشد و از زن مراقبت کند؛

نمی‌دانستیم قرار است که ما از یکدیگر مراقبت کنیم....

ما فکر می‌کردیم اگر به دنبال اهداف شخصی و رشد خود باشیم بی‌وفایی است؛ نمی‌دانستیم بیش از حد به حریم یکدیگر وارد شدن چقدر می‌تواند خفقان آور باشد...

ما فکر می‌کردیم وقتی طرف مقابل رشد کند، تهدیدی برای دیگری است؛ نمی‌دانستیم هر کدام آن قدر خوب هستیم، که احساس تهدید شدن نکنیم...

فکر می‌کردیم هر کس در خواست کمک کند ضعیف است؛ نمی‌دانستیم همه به کمک نیاز دارند.. 

فکر می‌کردیم پول ما را ایمن می‌کند؛ نمی‌دانستیم که امنیت؛ یعنی بدانید که می‌توانید زندگی‌تان را بسازید، و در کنارش مادیات هم قرار دارد..

فکر می‌کردیم دیگری به ما عشق نمی‌ورزد؛ نمی‌دانستیم که ما عشق او را احساس نمی‌کنیم و نمی پذیریم...

او گمان می‌کرد من خوشحالم نمی‌دانست چقدر ترسیدم...

من گمان می‌کردم او خوشحال است؛ نمی‌دانستم چقدر ترسیده است... ما نمی‌دانستیم...ما فقط نمی‌دانستیم...

خیلی چیزها بود که نمی‌دانستیم...

_{ﺑﺎﺧﺘن ﯾﮏ ﻋﺸﻖ، یافتن ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ - ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺟﻔﺮﺯ} 

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

آرامش

اتفاقاً آدم های بی بند و رها، آدم هایی که اوّل و آخرشون رو درست نمیدونن، بیشتر دنبال آرامشن. منتها آرامش واسشون چیزیه که اینجا پیدا نمی شه یا لااقل نوع مرغوبش پیدا نمی شه. واسه همینه فکر می کنن بهشون دوره. نهایتاً اینه که خسته می شن و آروم می گیرن... بعضی هم نه... ولی آرامش... اگه ازشون بپرسی که دارن یا نه، میگن فعلاً اونی که باید باشه، نُچ!

_#ویولا

من اینجا هستم:t.me/minimugraphy

زندگی آدمی

 در مجلس ختمی، مرد متین و موقری که در کنارم نشسته بود و قطره اشکی هم در چشم داشت، آهسته به من گفت: آیا آن مرحوم را از نزدیک می شناختید؟

گفتم: خیر قربان! خویشِ دور بنده بوده و به اصرار خانواده آمده ام، تا متقابلا، در روز ختم من، خویشان خویش، به اصرار خانواده بیایند.

حرفم را نشنید، چرا که می خواست حرفش را بزند. 

پس گفت: بله... خدا رحمتش کند! چه خوب آمد و چه خوب رفت. آزارش به یک مورچه هم نرسید. زخمی هم به هیچکس نزد. حرف تندی هم به هیچکس نگفت. اسباب رنجش خاطر هیچکس را فراهم نیاورد. هیچکس از او هیچ گله و شکایتی نداشت. دوست و دشمن از او راضی بودند و به او احترام می گذاشتند... حقیقتا چه خوب آمد و چه خوب رفت...

گفتم: این، به راستی که بیشرمانه زیستن است و بیشرمانه مردن.

با این صفات خالی از صفت که جنابعالی برای ایشان بر شمردید، نمی آمد و نمی رفت خیلی آسوده تر بود، چرا که هفتاد سال به ناحق و به حرام، نان کسانی را خورد که به خاطر حقیقت می جنگند و زخم می زنند و می سوزانند و می سوزند و می رنجانند و رنج می کشند... و این بیچاره ها که با دشمن، دشمنی می کنند و با دوستدوستی، دائما گرسنه اند و تشنه، چرا که آب و نان شان را همین کسانی خورده اند و می خورند که زندگی را "بیشرمانه مردن" تعریف می کنند.

آخر آدمی که در طول هفتاد سال عمر، آزارش به یک مدیر کلّ دزد منحرف، به آدم بدکار هرزه، به یک چاقو کش باج بگیر محله هم نرسیده، چه جور جانوری است؟ آدمی که در طول هفتاد سال، حتی یک شکنجه گر را از خود نرنجانده و توی گوش یک خبرچین خودفروش نزده است، با چنگ و دندان به جنگ یک رباخوار کلاه بردار نرفته،پسِ گردن یک گران فروش متقلب نزده، و تفی بزرگ به صورت یک سیاستمدار خودباخته ی وابسته به اجنبی نینداخته، با کدام تعریفِ آدمیت و انسانیت تطبیق می کندو به چه درد این دنیا می خورد؟

آقای محترم!ما نیامده ایم که بود و نبودمان هیچ تاثیری بر جامعه بر تاریخ، بر زندگی و بر آینده نداشته باشد. ما آمده ایم که با دشمنان آزادی دشمنی کنیم و برنجانیم شان، و همدوش مردان با ایمان تفنگ برداریم و سنگر بسازیم، و همپای آدمهای عاشق، به خاطر اصالت و صداقت عشق بجنگیم.

ما آمده ایم که با حضورمان، جهان را دگرگون کنیم، نیامده ایم تا پس از مرگمان بگویند: از کرم خاکی هم بی آزارتر بود و از گاو مظلومتر، ما باید وجودمان و نفس کشیدنمان، و راه رفتنمان، و نگاه کردنمان،و لبخند زدنمان هم مانند تیغ به چشم و گلوی بدکاران و ستمگران برود...

ما نیامده ایم فقط به خاطر آنکه همچون گوسفندی زندگی کرده باشیم که پس از مرگمان، گرگ و چوپان و سگ گله، هر سه ستایشمان کنند...

گمان می کنم که آن آقا خیلی وقت بود که از کنارم رفته بود، و شاید من هم، فقط در دل خویش سخن می گفتم تا مبادا یکی از خویشاوندان خوب را چنان برنجانم که در مجلس ختمم حضور به هم نرساند.

_{نادر ابراهیمی}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

سال های بعد

مگر نمی شود آدم سال های بعد را به یاد بیاورد و برای خودش گریه کند؟

_{سال بلوا}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy 

دیار پر از دیوار

گاه گاهی که دلم می گیرد 

به خودم می گویم: 

در دیاری که پر از دیوار است 

به کجا باید رفت؟

به که باید پیوست؟

به که باید دل بست؟

حس تنهای درونم می گوید: 

بشکن دیواری که درونت داری!

چه سؤالی داری؟

تو خدا را داری

و خدا...

اوّل و آخر با توست 

و خداوند عشق است...

_{سهراب سپهری}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

دنیا پشت دره

همه ی دنیا پشت دره... دنیا همیشه اون ور در ایستاده! 

_{سه روایت از زندگی - یاسمینا رضا}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy 

مرنجان

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست مشکل نشیند

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

قلبتو قانع کن

بُرد با اونیه که قلبش رو قانع می کنه نه مغزش رو ...

من اینجا هستم: t.me/minimugraphy

سطحی

ﻫﺮﻛﺲ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ آنچه ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺍﻭ ﻫﻤﮕﻮﻥ ﺍﺳﺖ می فهمد ﻭ ﺍﺭﺝ می دهد.

کسی ﻛﻪ سطحی ﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻫﺎی سطحی ﺭﺍ می پسندد، کسی ﻛﻪ ﻋﺎمی ﺍﺳﺖ ﭼﻴﺰﻫﺎی ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ ﺭﺍ، کسیﻛﻪ آﺷﻔﺘﻪ ﻓﻜﺮ ﺍﺳﺖ، ﺍﻓﻜﺎﺭ ﻣﻐﺸﻮﺵ ﺭﺍ، کسی ﻛﻪ ﺍﺑﻠﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻬﻤﻼﺕ ﺭﺍ.

آرتور شوپنهاور

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

چهل سالگى

آدم وقتی جوان است به پیری جور دیگری فکر می کند. فکر می کند پیری یک حالت عجیب و غریبی است که به اندازه صدها کیلومتر و صدها سال از آدم دور است. امّا وقتی به آن می رسد می بیند که هنوز همان دخترک پانزده ساله است که موهایش سفید شده، دور چشمهایش چین افتاده، پاهایش ضعف می رود و دیگر نمی تواند پله ها را سه تا یکی کند.

 

همه ی ما در جوانی عاشق بوده ایم، عشق هایی که یکی یکی رفتند و تکّه ای از دل ما را با خود بردند.

 

همه ی جوان ها بالاخره یک روز عاشق می شوند ولی همه ی زندگی به همان عشق اوّل ختم نمی شود. معمولا آدم با عشق اوّلش ازدواج نمی کند، حتّی گاهی با او حرف هم نمی زند، امّا احساس قشنگی است که همیشه خاطرات آدم را شیرین می کند.

 

عشق های دوران جوانی همین ستاره ها هستند و تو هر وقت به ستاره ها نگاه کنی، می فهمی که یک جایی، یک جایی از دنیا یک کسی هست که وقتی به تو فکر می کند ته قلبش گرم می شود.

چهل سالگى - ناهید طباطبایى

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

سادگان صبور

دوستتان دارم ای سادگان صبور...

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

یار شدن بلدی؟

آمدم که بمانم یار شدن بلدی؟

---

بدهم تکیه به تو شانه شدن را بلدی؟
گرمی ثانیه ای خانه شدن را بلدی؟

تو که ویرانه کننده است غمت می دانم
خوردن غصّه و ویرانه شدن را بلدی؟

آنقدر سوخته قلبم که قلم می سوزد
شمع گریان شده، پروانه شدن را بلدی؟

مرغ عشقی شده دل میل پریدن دارد
بال و پر در قدمت لانه شدن را بلدی؟

می نویسم من عاشق فقط از قصّه ی تو
در غزل های من افسانه شدن را بلدی؟

اشک شب های سحر سوخته ام پیش کشت
تلخی گریه ی مردانه شدن را بلدی؟

هر کسی دیده مرا شاعر "مجنون" خوانده
تو بگو "لیلی" "دیوانه" شدن را بلدی؟ 

این همه ناز کشیدم بشوم معتکفت
بدهم تکیه به تو شانه شدن را بلدی؟


_{علی نیاکوئی لنگرودی}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

گول

مردم همیشه آماده اند تا دفعه بعد دوباره گول بخورند.

_{قصر - فرانتس کافکا}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

غم انگیز

از همه غم انگیز تر زمانیه که کسی که دوستش داری و هیچ تلاشی برای نگه داشتنت نمی کنه!

_{قهرمانان و گورها - ارنستو ساباتو}

من این جا هستم: t.me/minimugraphy

فرار از بدبختی

برای بعضی آدم ها به خصوص زن ها، ازدواج، حتّی یک ازدواج بدون خوشبختی مثل این، به منزله ی راه فرار از بدبختی های به مراتب بزرگتری است.

_{و پاسخی پژواک سان از کوه ها آمد - خالد حسینی}

من این حا هستم: t.me/minimugraphy

ساکت

همیشه افراد ساکت را دوست داشته ام؛

هیچ گاه نمی فهمی در حال رقصیدن در رؤیای خویشند و یا سنگینی بار هستی را به دوش می کشند...

جان گرین

من این جا هستم: https://t.me/minimugraphy

جهت مخالف

+ یک بلیط برای جهنّم لطفاً.
- متأسفم، همه قطارهایی که به جنوب می روند از قبل پر شده اند.
+ امشب هیچ وسیله دیگری حرکت نمی کند؟
- یک اتوبوس برای جهت مخالف داریم.
+ جای خالی دارد؟
- زیاد.

+ مقصد آن خیلی دور است؟
- نه، زیاد نه، امّا بد نیست یک کتاب خوب همراه داشته باشید. شنیده ام در این سفر آدم خیلی احساس تنهایی می کند.

داستانهای 55 کلمه ای - استیو ماس

آقای نخست وزیر

آقای نخست وزیر مشروب نمی خورد

آقای نخست وزیر دود نمی کشد

آقای نخست وزیر در خانه ای حقیر اقامت دارد

ولی بیچارگان حتی خانه ی حقیری هم ندارند .

کاش گفته می شد :

آقای نخست وزیر مست است

آقای نخست وزیر دودی است

اما حتی یک فقیر میان مردم نیست .

آقای نخست وزیر - برتولت برشت

بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد

گفتم روَم به خواب و ببینم جمال دوست

حافظ ز آه و ناله امانم نمی دهد...