همگام من در این سفر پر خاطره ی پر مخاطره!
بارها گفته ام و تو خوب می دانی، که ارزش نهایی هر زندگی در حضور لحظه های سرشار از احساس خوشبختی در آن است.
در یکنواختی و سکون، هیچ چیز وجود ندارد چه رسد به خوشبختی
که ناگزیر، از پویشی دائمی سرچشمه می گیرد.
ما نباید بگذاریم که هیچ جزئی از زندگی مان در دام تکرار، گرفتار شود.
صیاد سعادت، چشم بر این دام دوخته است...
من، باز هم از تکرار با تو سخن خواهم گفت، امّا به لحنی و صورتی دیگر.
نادر ابراهیمی
روزی در آخر ساعت درس، یک دانشجوی دوره دکترای نروژی، سوالی مطرح کرد: استاد! شما که از جهان سوم می آیید، جهان سوم کجاست؟
فقط چند دقیقه به آخر کلاس مانده بود. من در جواب مطلبی را فی البداهه گفتم که روز به روز بیشتر به آن اعتقاد پیدا می کنم.
به آن دانشجو گفتم:
جهان سوم جایی است که هر کس بخواهد مملکتش را آباد کند، خانه اش خراب می شود و هر کس که بخواهد خانه اش آباد باشد باید در تخریب مملکتش بکوشد...
دکتر حسابی
پی نوشت: حالا این است حکایت امروزِ ایران و دولت فاسدش.
همه از مرگ می ترسند من از زندگی!
این زندگی ست که مرگ را ترسناک می کند و اگر نه، مرگ به خودی خود جالب است!
حاج اسماعیل دولابی: دردنیا هیچ لذتی بالاتر از موت و تن دادن و آمادگی برای مرگ و فوت نیست. موت و قطع دلبستگی از دنیا برای مومن آن قدر شیرین است که با نزدیک شدن آن مست می شود و به همین دلیل به آن سکرات گفته می شود.
نیستی درعالم هستی بقاست
نیست عالم شاهد روز فناست
ذره ای هستی کجا اردنشان
هستی باقی همان وجه خداست
منبع: شهید محبت ص 28
چقدر مشمئز کننده ست بعضی رفتار افرادی که ادای شهری ها رو در میارند، در حالی که هنوز طرز تفکر عقب مونده ی جاهلی چند دهه قبل رو یدک می کشن!
منظورم این نیست که غیر شهری از شعور کمتری برخورداره چون شعور وابسته به زمان و مکان نیست! ولی بعضی رفتار ها، آدم رو یاد سوسک فاضل آبی میندازه که سرش رو از چاه بیرون آورده و داره از آلودگیِ بیرون ایراد میگیره!
شل سیلور استاین
مشکل ما از جایی شروع شد
که نگاه آدم ها به هم
نگاه آدم به آدم نبود...
نگاه آدم به فرصت بود!
حسین پناهی
