باران می آمد

باران می‌آمد
مردمان در خوابِ خانه
از آبِ رفته به جوی ... سخن می‌گفتند،
همهمه‌ی یک عده آدمی در کوچه نمی‌گذاشت
لالاییِ آرامِ آسمان را آسوده بشنوم ...

اصلا بگذار این ترانه
همین حوالیِ بوسه تمام شود!
من خسته‌ام
می‌خواهم به عطرِ تشنه‌ی گیسو و گریه نزدیکتر شوم،
کاری اگر نداری ... برو!
ورنه نزدیکتر بیا
می‌خواهم ببوسمت.

سید علی صالحی

سگ خودت باش

می گویند: روزی سگی داشت در چمن علف می خورد. سگ دیگری از کنار چمن گذشت. چون این منظره را دید ایستاد. (آخر ندیده بود سگ علف بخورد)

ایستاد و با تعجب گفت: "اوی! تو کی هستی؟ چرا علف میخوری؟" 

سگی که علف می خورد نگاهش کرد و باد در گلو انداخت و گفت: "من؟ من سگ قاسم خان هستم!" 

اون یکی سگ پوز خندی زد و گفت: "سگ حسابی! تو که علف می خوری، دیگه چرا سگ قاسم خان؟ اگر پاره استخوانی جلوت انداخته بود باز یک چیزی، حالا که علف می خوری دیگه چرا سگ قاسم خان؟ سگ خودت باش!!

_{زمستان بی بهار-ابراهیم یونسی}

از میانه

...گلوله‌ها از بدن بیرون می‌آمدند و به داخل مسلسل‌ها بر می گشتند، و قاتل‌ها عقب می رفتند. آب ریخته شد، دوباره بلند می شد و توی لیوان می رفت. خونی که ریخته شده بود دوباره داخل بدن می شد و دیگر هیچ‌کجا، نشانه‌ ای از خون نبود. زخم‌ها بسته می شدند. لشکرها عقب‌ عقبکی می تاختند. آدمی که از آسمان افتاده بود، بلند می شد و از سوراخ ابرها می رفت توی بهشت و میوه ای که از درخت کنده شده بود می چسبید به ساقه اش. آن وقت همه مان یادمان می آمد از ابتدا هم علاقه ای به دنیا نداشتیم!

ناشی

هیچ چیز دوبار اتفاق نمی افتد و نخواهد افتاد، برای همین همیشه ناشی می مانیم!

با تجربه ها چه زندگی تکراری ای داشته اند!

کسی نیست؟

...کسی نیست بیاید با هم زندگی را بدزدیم؟

آن وقت میان دو دیدار تقسیم کنیم و با هم از حالت سنگ چیزی بفهمیم؟