حوصله ندارند!

بعضی ها جوری زندگی می کنند که حوصله ندارند برای زندگی بجنگند. حتی حال ندارند به عشقشون بگن خداحافظ!

جوانی، مثل آینه ای صاف و بی زنگار

همه ی پدر و مادر ها به بچه هایشان صدمه می زنند. نمی شود کاری اش کرد. جوانی، مثل آینه ای صاف و بی زنگار، آثار پرورش گران خود را جذب می کند. بعضی از والدین بر آن لک می اندازند، بعضی دیگر تَرَک، تعدادی هم کودکی را خُرد و به تکه های کوچک و ناصاف و تعمیر نشدنی بدل می کنند.

«در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند/ میچ البوم»

جرأت کنید زشت باشید!

جرأت کنید راست و حقیقی باشید. جرأت کنید زشت باشید! اگر موسیقی بد را دوست دارید، رک و راست بگویید. خود را همان که هستید نشان بدهید. این بزک تهوع انگیز دوروئی و دو پهلویی را از چهره روح خود دور کنید، با آب فراوان بشوئید!

إنا سنلقى علیک قولا ثقیلا

گفته ‏اند آدمى به دو سالگى (بچه، کودک) به حرف درمی‌آید اما تا خاموشى اختیار کند سال‏ ها طول می کشد. به حرف درآمدن زود است اما سکوت خیلى مشکل است و خیلى ریاضت می خواهد و چقدر زحمت می خواهد و چقدر کشیک نفس کشیدن می خواهد تا سکوت اختیار شود و تا حرف ‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روى حساب حرف بزند سپس کم‏ کم می بینید که قلمش سنگین می شود و عبارت ‏هاى او وزین می گردد و لذا آدم ساکت و آرام که حرف نمی زند، یک وقتى می بینید که به حرف درآمده هر جمله اش کتابى می شود و اگر دست به قلم شود و چیزى بنویسد باید نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح کنند.

 

چنین انسانى با سکوت در گفتارش برکت پیدا می کند و قول ثقیل می‏ شود: «إنا سنلقى علیک قولا ثقیلا» دیگر حرف و قول او سبک نیست و لذا افراد ساکت دیرگو و گزیده گو می شوند. مَثَل معروفى هم هست که: «المکثار مهزال» پرگو بالأخره هرزه ‏گو و هزل‏گو می‌شود.

(دروس شرح فصوص الحکم قیصری)

«علامه حسن زاده عاملی»

با درد بساز چون دوای تو منم

                            با درد بساز چون دوای تو منم                 در کس منگر که آشنای تو منم

             گر کشته شدی مگو که من کشته شدم                  شکرانه بده که خون بهای تو منم

                                                                                                        «دیوان شمس»

کشیده از پس یک سنگ سوسماری سر

سکوت، بند گسسته است

کنار دره درخت شکوه پیکر بیدی

در آسمان شفق رنگ

عبور ابرسپیدی

نسیم در رگ هر برگ می دود خاموش

نشسته در پس هر صخره وحشتی به کمین

کشیده از پس یک سنگ سوسماری سر

ز خوف دره خاموش

نهفته جنبش پیکر

به راه می نگرد ...

                                          «سهراب»

(لابلای صخره های مسیر صعود به کلکچال)

برای مقصودت همت کن

برای مقصودت همت کن. دو راه بیشتر نداری. یا شکارچی قابلی باش یا اگر بال پرواز نداری بکوش آنچنان در خودت لیاقت ایجاد کنی که شکار خوبان شوی.

مطلوبِ طبعِ مشکل پسندِ خوبان باش. برایت دام می گسترانند.

صیدشان باش و تو خود می دانی آخر هر دو راه در دامن خوبان ماوا داری.

می گویند عشق را پیدا می کنند

مردم می گویند که "عشق" را پیدا می کنند، انگار عشق چیزی است که پشت سنگی پنهان باشد. ولی عشق صورت های بسیاری دارد و هرگز برای هیچ مرد و زنی یکسان نیست. پس چیزی که مردم پیدا می کنند، عشق خاصی است.

و ادی با مارگریت عشق خاصی را یافت، عشقی قدرشناسانه، عشقی عمیق، ولی خاموش ... . وقتی مارگریت رفت، ادی گذاشت روزهایش بوی کهنگی بگیرد. اجازه داد قلبش بخوابد.

«در بهشت پنج نفر منتظر شما هستند/ میچ البوم»